166. Zahra Valke - Zahra Valke Podcast
Luister naar deze aflevering:
De podcast WHY van Zahra Valke, host van de Zahra Valke Podcast.
Opgenomen op 16/09/2025.
Een gesprek met high performance mindset coach Zahra Valke (NL) over haar podcast "Zahra Valke Podcast".
Get to know the face behind the Brand - dat is het uitgangspunt van Zahra's podcast. Zahra wordt ook wel de 'Oprah van de Lage Landen' genoemd door haar warme en empathische interviewstijl. In solo-afleveringen en gesprekken met inspirerende en spraakmakende ondernemers geeft ze een uniek inkijkje in wat succesvolle ondernemers beweegt. Wat zijn hun highs and lows, hoe verliep hun ondernemersreis en wat kunnen we van hun ervaringen leren?
We hebben het o.a. over:
dicht bij jezelf en je eigen stem blijven
waarom feedback van luisteraars belangrijk is
hoe je omgaat met dingen die misgaan
Podcast op Spotify: https://open.spotify.com/show/6MpLms8Un38f2GpczxyOjx?si=4e529a7d7f8f42b6
Podcast op Apple Podcasts: https://podcasts.apple.com/be/podcast/zahra-valke/id1736460842
Connecteer met Zahra:
https://www.instagram.com/zahravalke/
https://www.linkedin.com/in/zahra-valke/
Music from #Uppbeat (free for Creators!): https://uppbeat.io/t/cutesy-chamber-ensemble/no-mystery
License code: K2HYNI6S4OV9PFQV
Transcriptie:
WDYP_Zahra-Valke
Ann Alice: Hallo Zahra, welkom in Why Do You Podcast.
Zahra: Hallo, dank je wel.
Ann Alice: Ja, fijn dat je hier bent. Ik heb vorig jaar een masterclass van jou mogen volgen in het Voice Boost-traject van Janine De Witt. Nu zit je hier. Die masterclass ging over interviews afnemen, dus ik hoop dat ik het nu een beetje goed doe.
Zahra: Ik let er helemaal niet op. Het is meer... Ja, interviews. Het was vooral over hoe je inderdaad iemand de ruimte geeft om zijn verhaal te vertellen. Omdat soms mensen niet helemaal bewust zijn van, als je allemaal vragen gaat afvuren, dan kom je eigenlijk gewoon natuurlijk niet tot een gesprek. Dat is wat je wil volgens mij toch?
Ann Alice: Ja, hangt er van af. Ik vind dat er een verschil is tussen een interview en een gesprek. Inderdaad, maar ook in een interview mag je mensen wel de tijd geven om hun antwoord te geven.
Zahra: Ja, en vooral niet al te suggestief. Tenminste, dat is waar ik zelf persoonlijk allergisch voor ben.
Ann Alice: En dat doe je ook in je podcast, gesprekken met mensen. Vertel eens, hoe heet jouw podcast en waarover gaat hij?
Zahra: Ja, mijn podcast heet gewoon mijn naam, Zahra Valke. En dat heb ik gedaan. Eerst was het get to know the face behind the brand, maar dat was veel te lang. Maar dat is eigenlijk wel de overkoepelende. Ja, daar gaat het over, omdat ik het heel belangrijk vind om. Ja, de mens achter bijvoorbeeld een bedrijf of achter een verhaal of gewoon überhaupt de mens centraal te stellen. Dus ja, dat is eigenlijk waar die kort gezegd over gaat. En daarin ga ik inderdaad in gesprek met met verschillende mensen over met name hun bedrijf en dan dus vooral. hun stuk daarachter en wie zijn zij nou eigenlijk en waarom doen zij wat ze doen en wat voor mooie tips hebben ze voor ons als luisteraar. En daar ben ik wel een tijdje geleden, of tenminste gestopt, nee het is niet gestopt, het is even onhold, organisch onhold, gekomen. Omdat ik ook gedeeltelijk in het buitenland ben, aantal keer per jaar. Waardoor het niet zo mogelijk is om op locatie meer op te nemen. Of dat werd steeds moeilijker, doordat het er dus heel vaak niet was. En ja, op die manier is dat stukje eigenlijk eventjes stil komen te staan. En ben ik weer zelf opnames gaan doen, gewoon met dingen die ik zie in het leven. En hopelijk mensen daarmee kan inspireren. verblijden met mijn visie af en toe. En vooral te delen, het gesprek te openen. En daar vind ik podcast wel een heel mooi middel voor.
Ann Alice: Ja, inderdaad. Maar als je zegt het gesprek openen, wat zijn dan bijvoorbeeld onderwerpen waarover je praat?
Zahra: Ja, ik heb het vooral over het leven eigenlijk gewoon. Dus ook over, wat was mijn laatste opname? Ik weet niet eens meer, want er zit dus helemaal geen regelmaat meer in, want de laatste was, dat weet ik wel, in juni ofzo. Maar echt over gewoon alledaagse dingen, dus ook van, weet je, Ja, ik weet het alweer. Volgens mij was de laatste waar het over ging, over dat er een soort fenomeen is ontstaan dat je overal een les in moet zien, weet je wel. Als je door bepaalde zware dingen heen gaat, dat je dan heel snel moet weten waarom dat gebeurt, en een les, en weet ik veel, en daar ging het over. Natuurlijk, uiteindelijk, als je het heel breed pakt, is eigenlijk natuurlijk alles een les, want het leven gebeurt voor jou en nooit tegen jou. Maar, je kan soms ook gewoon door dingen heen gaan en niet gelijk zien waar het goed voor is. En dat is ook oké. Weet je, daar ging eigenlijk die podcast over. Dat ik heel erg het gevoel heb, ook als ik zelf door dingen heen ging, dat mensen zeiden van ja, maar dat zal vast ergens goed voor zijn. Ja, oké, weet je, dat klopt. Ben ik het helemaal mee eens. En nu voel ik dat gewoon niet. Ik baal nu gewoon. Of ik ben nu verdrietig. Of wat het dan ook is. En dat mag ook. Langer dan een dag, weet je. En eigenlijk over dat soort dingen. Dus gewoon al die dagelijkse thema's waar mensen misschien minder bewust bij stilstaan, maar wat me dan opvalt en vooral door eigen ervaringen dat ik denk, hé, dat zullen vast meer mensen dat hebben. En misschien heb je er wat aan en misschien dat het een gesprek start, dat iemand het luistert en weer mij hele waardevolle
00:05:00
Zahra: dingen teruggeeft. Ja, ik maak het vooral voor elkaar, niet alleen voor mezelf.
Ann Alice: Ja, heb je zo leuke reacties?
Zahra: Ja, ik vind het ook heel grappig, want ik ben dus een tijdje... Het is eigenlijk zonde, want ik heb dus een eerste podcast toen ik begon met ondernemen, zo'n vier jaar geleden ben ik gestart. En daar deed ik alleen maar solo afleveringen, zeg maar. En die heb ik verwijderd, omdat ik dus deze podcast ging starten waarin ik met mensen in gesprek ging. En toen heb ik die andere om verwarring te voorkomen verwijderd. Heel jammer, want al die afleveringen zijn dus weg. En op die kreeg ik echt heel veel reacties dat mensen ineens, weet ik van waar, vandaar ineens mijn podcast hadden gevonden. En van ja, ik heb het hele weekend gepinched en wat fijn om naar te luisteren. Dat ik echt dacht, ik zit voor mijn gevoel gewoon een beetje van me af te praten. En hoe leuk is het dan dat je door je eigen reis van het leven gaat en daar dus mogelijk mensen mee kunt inspireren of kunt motiveren. Ja, hoe mooi is dat? Dus dat vond ik heel waardevol, ook omdat je natuurlijk eigenlijk tegen niemand praat als je het opneemt. En ineens toch mensen je weten te vinden, dat is heel bijzonder ook gewoon.
Ann Alice: Dat betekent toch ook wel dat je ergens toch een snaar raakt en dat het herkenbaar is voor mensen en dat het niet alleen jij bent die dat gevoel heeft, maar dat er nog mensen Ja, dat ook.
Zahra: En wat ik heel vaak terugkreeg is dat blijkbaar ik dingen zeg die andere mensen denken of dingen die in de onderstroom misschien worden gevoeld, maar niet echt onder woorden. Dat mensen er geen woorden voor kunnen vinden en op een of andere manier lukt het mij soms wel. En dat resoneert, denk ik. En dat is ook wat ik zelf fijn vind om te luisteren of te lezen. Dat ik zelf denk van hé, dit herken ik. En oh, diegene zegt dat, dat herken ik ook. Daar had ik zelf nooit... Dat achtergezocht, bijvoorbeeld. Dus zo krijg je toch je eigen community een beetje.
Ann Alice: Ja, inderdaad. Ja, dat is een mooi beverenscansel.
Zahra: Ik vond het ook wel heel leuk om die interviews te doen, of die gesprekken, omdat ik daar ook superveel van heb geleerd. Ook natuurlijk over ondernemerschap, maar ook gewoon in hoe mensen in het leven staan en wat je soms voor beeld hebt van iemand. die bijvoorbeeld een grote naam is, waar je mogelijk tegen opkijkt of heel erg door geïnspireerd raakt, dat ook zij hun eigen struggles hebben. En ja, dat we eigenlijk allemaal hetzelfde willen. En dat is gewoon gelukkig zijn en gezond ook. En de weg ernaartoe is voor iedereen anders.
Ann Alice: Ja, heel mooi. En ik ben nu wel benieuwd mikte je op een bepaald type ondernemer in die gesprekken of bijvoorbeeld coaches of kon het ook, want het gaat over het leven dus in principe kan iedereen daarover praten, kon het ook de slager of de bakker van om de hoek.
Zahra: Dat had gekund, dat is niet gebeurd, maar het is niet dat ik specifiek op coaches... Nee, want ik heb inderdaad wel gewoon ook coaches gehad in de podcast, maar ook iemand die een sprekersbureau had en daar mensen in begeleidde. Dus nee, dat liep heel erg uiteen. Ik vond het vooral gewoon interessant dat mensen op een bepaald niveau zijn gekomen. en hoe ze dat dan hebben gedaan en wat we daarvan kunnen leren, maar ook uiteindelijk de gemeenschappelijke deler is gewoon dat we allemaal mens zijn en dat we ook allemaal bang zijn en dat het niet ineens is van de wind stond goed en ik ben succesvol geworden.
Ann Alice: Was het maar zo.
Zahra: En ook, wat ik er vooral uit haal, is dat iedereen een hele reeks van vallen en opstaan heeft gehad voordat er een bepaalde doorbraak kwam. En dat dat dus gewoon eigenlijk heel normaal is. Alleen dat het lijkt alsof alleen jij dat meemaakt, weet je wel. En het daardoor heel erg kan voelen alsof het jou niet lukt. En als dat natuurlijk in je hoofd gaat zitten en dan zie je al die mooie dingen op Instagram of waar dan ook. jij hebt dat nog niet, dan kan het zijn dat je stopt voordat je überhaupt die doorbraak hebt gehad. En daar heb ik het ook voor gedaan, om echt die verhalen te horen van hoe is dat bij jullie gegaan. En daarin hoor je eigenlijk best wel veel gelijkenissen, dat het ook niet zomaar is gebeurd. En dat vind ik wel waardevol. Dat verhaal kan ik niet zelf vertellen, want op een gegeven moment heb je mijn verhaal gehoord.
Ann Alice: Ja, natuurlijk, je verhaal gaat ook verder. Het stopt niet, dus je hebt ook altijd wel nieuwe dingen te vertellen in je kamer. Wat maakt dat je dan toch, denk ik, het ter plaatse bij die persoon opnemen zo belangrijk vindt, dat je dan daarmee gestopt bent, omdat je vaak in het buitenland bent? Want we hebben de tools om ook online op te nemen.
00:10:00
Zahra: Ja, nee, absoluut. En dat was ook iets zeker wat nog steeds kan. Maar ik merkte ook heel erg aan mezelf dat het gewoon, het moet allemaal natuurlijk wel samenkomen. En ik merkte gewoon dat het meer een soort moedje begon te worden, in plaats van dat ik echt nog heel graag wilde doen. Of verwoord ik dat nou goed? Ik wilde het wel doen, maar ik vond het ook veel gedoe. worden en toen dacht ik van nou soms dan is dat ook gewoon even wat het is en is dat ook gewoon oké want ik vind wel als je dat doet dan moet je ook wel honderd procent gecommit zijn ik vind heel belangrijk om heel waar gewoon waarde te hechten aan mijn eigen tijd maar zeker aan die van ander En ja, als mijn energie niet honderd procent ergens naartoe gaat waar ik eigenlijk wel een appel doe op dat iemand mij dat wel geeft, dan vind ik dat niet zuiver. Dus dan doe ik het gewoon even niet. Ik zeg niet dat ik ben gestopt, maar ik doe het gewoon even niet meer.
Ann Alice: Maar ja, we zitten hier nu ook in een gezellige babbel en het is gewoon online. Dus ja, dat kan ook. Maar ja, ik snap het wel. Er waren misschien dan nog andere redenen om het even te pauzeren.
Zahra: Ja, het kost ook veel energie. Kijk, ik rijd me dan ook wel gewoon echt voor, dus ik duik ook gewoon erin. En in zo'n persoon, dat vind ik ook heel leuk. Maar op een gegeven moment, dan is het ook van ja, als je dan kijkt naar wat het je kost en wat het je oplevert, wat je al eerder zei, je bent zelf ook in ontwikkeling en ik heb nu een ontwikkeling waarbij daar gewoon geen ruimte voor is en ik er ook niet voor wil maken. En dan is dat ook wat het is.
Ann Alice: Ja tuurlijk, dat is helemaal prima. of het nu de interviews zijn of je solo-afleveringen. Wat heeft die podcast jou al geleerd of gegeven, jou of je bedrijf?
Zahra: Nou, vooral, ik vind het een heel mooi middel als ik dan even kijk naar mijn solo-afleveringen, wat natuurlijk dan meer gekoppeld is aan wie ik ben ook als ondernemer, dat het gewoon sowieso de juiste doelgroep aanspreekt en ook de juiste mensen ook afstoot. Het is natuurlijk ook een middel om je eigen stemgeluid te laten horen, wat ook natuurlijk soms spannend kan zijn, zeker als je een beetje tegen heilige huisjes gaat schoppen, wat ik nog wel eens wil doen. Daardoor heeft het heel veel opgeleverd in de vorm van over een angst heen komen, bij mezelf persoonlijk, dat ik denk, kan ik dit wel zeggen? Ja, ik ga dat doen. Want je kan me gewoon uitzetten als je niks vindt. Want ik doe wel altijd alles met de intentie om gewoon mijn visie te delen en niet om iemand te kwetsen. Of daar let ik wel op. En als dat dan toch gebeurt, dan is dat heel vervelend. Maar daar ben ik dan wel over nagedacht blij mee. Dat ik niet meer door iedereen leuk gevonden wil worden. Daar ben ik wel echt over angst heen gekomen. En dat het een hele mooie manier is om mensen gewoon op een heel laagdrempelige manier kennis met je te laten maken, zonder dat ze geld, ja ze hoeven alleen tijd te investeren om te luisteren. En dan al eigenlijk te kijken van hé, dit resoneert helemaal niet. Of wel, en dan verder te luisteren of een keertje contact op te nemen, wat dan ook. En ik vind het leuk om te doen, omdat het natuurlijk ook een soort verwerp, tenminste dat merk ik bij mezelf, dat het voor mezelf ook dingen, thema's waar ik zelf doorheen ga, ook verwerpt worden ofzo. Dat je, als je het dan toch hebt over een les, dat je dan denkt, nou dan kan ik in ieder geval, als ik dit dan toch heb moeten meemaken, ook weer iets mee doen wat constructief is. En dat wil natuurlijk niet zeggen dat mijn podcasts allemaal over shit gaan waar je doorheen gaat trouwens. Maar ja, het is ook om leuke dingen te delen, maar ook zeker om elkaar scherp te houden, denk ik.
Ann Alice: Ja, ik mag hopen dat er ook leuke dingen gebeuren.
Zahra: Nee, absoluut. En ik ben ook sowieso heel luchtig in negativiteit, juist omdat ik geloof dat het en-en is. Dat het en er mag zijn en ook gewoon shit mag zijn op dat moment. En natuurlijk gaat het een keerpunt of een hele belangrijke les zijn. Dat is zo. Dus het is altijd leuk. Het is maar net hoe je het beluistert.
Ann Alice: Ja, dat klopt.
Zahra: Het is sowieso een positief iets. En ik vind dat ook wel heel belangrijk. Ik mis gewoon heel vaak een beetje de eerlijkheid online. Ja, punt. Ik mis heel vaak de eerlijkheid online.
Ann Alice: Ja, dat kan ik snappen. En inderdaad, je podcast is helemaal van jou. Ik vind het heel mooi wat je daar zei. Ik heb daardoor ook geleerd dat het oké is als niet iedereen mij leuk vindt. En het is jouw podcast. Je mag echt zeggen
00:15:00
Ann Alice: wat je wil. Het is jouw mening. Ja, in mijn mening is daar, daar kan je eigenlijk niemand mee kwetsen. Als het iemand kwetst, zegt het meer over die ander dan over jou. Het is gewoon jouw mening en iemand anders mag een andere mening hebben en ze moeten niet luisteren.
Zahra: Nee precies, dat denk ik dan ook. En weet je, soms is meestal is een trigger ook gewoon, kijk sommige mensen komen heel bot, dan is er gewoon totaal geen nuance. En ik vind ook niet dat Dat er overal altijd een nuance hoeft te zijn, maar als je echt hele groeperingen gaat scholveren, dat hoeft ook zeg maar niet. En dan ben je wel doelbewust bezig met gewoon kwetsende dingen verspreiden. Dat is dus niet wat ik bedoel. Ik bedoel inderdaad echt het stuk van, ik hou het bij mezelf en als dat aanstootgevend is voor iemand, dan is dat ook wat het is. Want dat is het voor een hele groep duidelijk dus niet. En voor een andere groep wel. Dat is eigenlijk ook heel normaal.
Ann Alice: Ja, er zijn ook wel grenzen in respectvol blijven naar iedereen en alle groepen op de wereld en mensen op de wereld, maar dat wil niet zeggen dat je je mening niet mag uitzetten.
Zahra: Nee, en als je dan kijkt naar de ontwikkelingen van vandaag de dag in maatschappijbreed, jij woont natuurlijk in België, ik dan in Nederland, dat het natuurlijk mening geven tegenwoordig een soort gevaarlijk geworden is. Ja, niet dat ik daar heel erg mee bezig ben, maar ik weet van mezelf dat ik soms ook zo'n afwijkende visie kan hebben, dat als dat verkeerd wordt geïnterpreteerd, wat natuurlijk makkelijk kan, ja, nou trouwens, ik zeg ik ben er niet mee bezig, maar dat ben ik dus wel. En dat vind ik niet leuk.
Ann Alice: Ja, maar misschien is dan net wel dat je het in je podcast dan wel durft uitspreken, omdat je daar misschien Misschien niet woordelijk heel de nuance bijgeeft, maar wel dat mensen kunnen horen in jouw toon, bijvoorbeeld al, hoe je het bedoelt. En dat heb je in een geschreven social media post niet. Dat is een tekst die soms dan wel harder kan binnenkomen. dan als je iets zegt, als je iets zegt terwijl je terwijl wel een glimlach op je gezicht hebt. Mensen, ook al zien ze je gezicht niet, ze gaan die glimlach wel voelen in jouw woorden die je dan zegt, maar in een tekst. Ja, je kan er een emoji bij zetten, maar dan nog.
Zahra: Nee, dat kan juist ook weer provoceren. Nee, dat is zeker een punt, dat is zeker waar. Maar ik heb het wel echt helaas meegemaakt dat er toch dan mensen ergens aanstoot aan hebben genomen. En dat dat dan toch een soort eigen leven is gaan leiden en ook echt wel gewoon een soort dreigementen. Kijk, ik ben niet echt bang aangelegd. Ik heb heel lang in het gedwongen kader gewerkt, dus ik ben niet zo snel. Maar ik vind het gewoon dat dat dus gebeurt, vind ik dus zeer vreemd en vervelend. En dan kan ik doen alsof het niet zo is en gewoon doorbeuken. Maar ik ben ook mens en het doet ook iets met mij. Gelukkig, want anders zou dit ook niet helemaal oké zijn met mijn gevoelsbeleving. Ja, ik vind het gewoon jammer dat dat dat dat nu vandaag de dag en er zijn natuurlijk veel ergere gevallen. Ik bedoel, laten we dat wel even gezegd hebben dat dit natuurlijk helemaal niet erg, maar ik vind het. Het remt mij wel in echt gewoon delen wat ik te delen heb. omdat ik geen zin heb in dat gezeik daarna. En dat is dus iets waar ik dus rekening mee hou en wat in de jaren wel eens ontwikkeld, doordat ik gewoon een aantal negatieve ervaringen heb gehad. Ja, dat vind ik jammer. En tegelijkertijd moet je ook gewoon de wereld zien zoals die is en niet zoals je zelf wil dat die is. Ja, helaas. Het is allemaal en-en, weet je wel. Tuurlijk is het niet zo dat je je er helemaal moet voegen, maar je moet ook niet gaan denken van, oh dingen gebeuren mij niet. Want dat weet je niet. Je hoeft het ook niet actief op te zoeken. En ik voel gewoon heel duidelijk van, oké, dit is dus een ontwikkeling die er is. Ik weet dat ik soms bepaalde uitspraken kan doen dat iemand denkt, wow. Maar dat bedoel ik dus wel vanuit alle liefde, maar het is zeer confronterend. En als je dat niet kan hebben, wat dus die persoon of die personen hadden, dan gaan ze dus gekke dingen zeggen. Daar heb ik geen zin in. Dus dan kies ik ervoor om het niet te doen. En dat is wel jammer.
Ann Alice: Ja, inderdaad. Dat is jammer. Ja, dat iemand zich dan ook zo geroepen voelt, om daar dan op die manier op te reageren, in plaats van het ook gewoon te laten zijn. En te zeggen van, ik ga gewoon niet meer luisteren. Als ik mijn Zahra niet meer volg, dan is het voorbij.
Zahra: Doe dat vooral, weet je. Nee, zo simpel kan
00:20:00
Zahra: het ook zijn. Mensen halen er soms toch ook iets uit om Laten we het zo zeggen, als je iets out there brengt door middel van een podcast, waar we het natuurlijk nu over hebben, dan kan het zijn dat je daar gelukkig heel veel mensen ook mee mag raken op een manier die voor ze werkt, of waar ze inspiratie uit halen, of motivatie, of wat dan ook. Of het kan natuurlijk ook dit, en die invloed heb je natuurlijk niet per se. Ja, ik let heel goed op hoe ik iets breng, maar meer kan ik ook niet doen. Als dat bij jou landt. Sommige mensen willen gewoon iets horen op een manier, zoals ik het niet zeg, maar gewoon omdat zij denken van nee, maar zo heb ik het begrepen. Dus het is gewoon zo. En dan is het zo. En daar kan je gewoon niks tegen inbrengen. En dat is de keerzijde waar ik toen ik begon, heel onbevangen, niet bij stil had gestaan. Dat dat natuurlijk ook kan gebeuren.
Ann Alice: Ja, het klopt. Niet iedereen is in de mindset van, let it be. Ik denk er anders over en dat is oké. En als het echt clasht, Ja, dan volg ik die persoon gewoon niet meer en dan is die weg uit mijn wereld. Dat is toch makkelijk? Gewoon ontvolg.
Zahra: Nee, maar ik vind het ook wel, weet je, het is niet dat ik een of andere waarheidsverkondiger ben. Ik heb alleen mijn eigen visie natuurlijk. Dus als je het daar niet mee eens bent, vind ik het juist heel leuk om daarover in gesprek te gaan. Maar natuurlijk dan wel vanuit een fundament van wederzijds respect allereerst. Maar ook leven en laten leven. Want ik neem het niet op om iemand te overtuigen. Dus als jij duidelijk daar niet, dan is dat helemaal oké. Ik zal de laatste zijn die gaat zeggen, nee, maar jij ziet het verkeerd. Dit en dat. Nee. Maar als we niet van gedachten kunnen wisselen, maar je wil me eigenlijk alleen maar veroordelen. Ja, daar heb ik een radartje voor. Dan ben ik ook keihard. En dan kan je gewoon, ja, opleuren, zeg maar. Want daar heb ik geen zin in, dat is niet concreet, dat helpt niemand.
Ann Alice: Inderdaad, nee, dat helpt niemand. Maar ik vind het super dat je dan ook zo je grenzen wel kan stellen.
Zahra: Ja, je zal wel moeten uiteindelijk hè.
Ann Alice: Als je het een beetje leuk wil houden. All right. En los hiervan, want als ik vraag naar wat zijn je grootste blunders of bloopers die je al met de podcast hebt meegemaakt, dan heb ik het niet over zo'n zaken, want er zijn ook geen blunders of bloopers. Ik heb het dan even over dingen die praktisch of technisch wel eens mislopen. Heb je zo al eens iets meegemaakt dat je wilt delen?
Zahra: Ik zit even te denken hoor. Het was volgens mij niet per se in mijn podcast, omdat zeker die gesprekken die ik deed, dat deed ik dan in een studio met een producer erbij. Dus dan had ik zelf niet die technische dingen, want dan zou het sowieso mis zijn gegaan. Dat weet ik al. Maar het was wel een keer met m'n summit. Dus dat was eigenlijk ook een vorm van podcast in die zin dat we ook gesprekken gingen opnemen en dat werd dan uitgezonden. En dat er dus een stuk, er was iets misgegaan blijkbaar in een gesprek en ik had er dertig gedaan. Dus ik was op een gegeven moment, ik had wel redelijk bijgehouden wat ik moest editen, maar ik was dus iets vergeten. Dus ik kreeg berichten van mensen van ja, er zat nog, ik weet niet eens wat ik zei, maar het was echt iets achterlijks. Dat weet ik wel. En dat zat er dus nog in. Volgens mij moest dat eruit. Dus ik heb het gelukkig kunnen aanpassen en niks aan de hand, maar dat soort dingen. En het was niks ergs, maar dat had er niet in gemoeten. En was ik vergeten. En ik zat ook heel dicht bij de camera. Dat mensen echt gewoon zowat heel voor je konden tellen. Ja, weet je, dat soort dingen. Maar ik vind het zelf ook alleen maar grappig. En ik vind het ook dan weer heel mooi dat mensen je dat dus vertellen. Dus dat ze niet alleen gaan lachen van oh, what the fuck. En dan niets zeggen. Maar lachen. Ik lach er zelf ook hartelijk om. Maar ik geef me wel inderdaad even de hetsap dat ik het kan verwijden. En dat vind ik dan wel weer heel mooi aan. Ja, de leuke mensen online. Dat je toch een soort band met elkaar opbouwt, door met elkaar op die manier in gesprek te zijn, zonder elkaar eigen te kennen, maar wel van, hé, dat hoorde ik, misschien moet je dat even verwijderen. Ja, dat vind ik ook heel leuk. En ik heb hard gelachen.
Ann Alice: Ja, kan ik me voorstellen. Ik zou, als je zoiets ziet of hoort in een podcast, Dan denk ik, ja, dat is toch... Oké, je bent misschien aan een podcast aan het luisteren, terwijl je even onderweg bent en niet direct de mogelijkheid hebt om iets te laten weten als je zoiets opvangt of ziet van, oei, hier klopt duidelijk iets niet. En tegen dat je dan thuiskomt, ben je het misschien wel al vergeten. Dus oké,
00:25:00
Ann Alice: dat kan een goede reden zijn om niks te melden, omdat je het gewoon... niet de weg kan doen en daarna vergeet je het weer. Maar als ik in de gelegenheid ben om dan meteen ook wel de berichtje te sturen van, hé, daar is iets mis, dan is dat ook wel. Ja, je wil toch die ander ook helpen. Als je luistert naar die podcast, dat wil zeggen dat je toch ergens een klik hebt met die persoon. Dan wil je toch wel even laten weten van, hé, er is iets niet oké, niet goed.
Zahra: Nee, absoluut. En ik sta heel erg in het leven van behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden. Nu ging het over mijzelf, maar al zou ik dat bijvoorbeeld bij jou opmerken, en inderdaad ik ben niet onderweg en allerlei toestanden waardoor ik het vergeet, dan ben ik de eerste die het je ook vertelt. Omdat ik dat zelf ook graag zou willen. dat je het mij vertelt.
Ann Alice: Ja, dat is toch een kleine moeite, maar ik heb hier in de reeks wel ook al dergelijke verhalen gehoord, van dat ze er achteraf dan pas veel later zelf achter komen dat er in een aflevering nog ergens toch een foutje was achtergebleven en dat niemand dat dus ooit heeft laten weten. En dan denk ik, dat is toch echt jammer. Ik had laatst nog een podcast van iemand die hier te gast al is geweest en ik was aan het luisteren en zij maakt dagelijkse podcasts en ik luister ook bijna elke dag en dan valt het wel op. Ik luister, ik druk op play en ik hoor exact hetzelfde als de dag ervoor.
Zahra: Verkeerde geüpload.
Ann Alice: Verkeerde audio geüpload, dezelfde aflevering twee keer geüpload. Dat heb ik direct laten weten. Ja, dat is toch het minste wat je kan doen. Twee seconden even berichtjes sturen.
Zahra: Toch? Ja, ik vind het ook... Kijk, niemand is het verpleegd. Kijk, het is niet dat je je een bocht moet wringen of helemaal je notities van... Oh, ik moet dat nog zeggen. Maar inderdaad, als het je opvalt en... Je kunt het doen, doe het. En dat geldt voor alles in het leven, weet je wel. Kijk vooral naar wat vind je zelf fijn en doe dat vooral ook bij een ander.
Ann Alice: Ja. En ik denk dat het... Misschien zijn er ook heel veel luisteraars of mensen die dat gewoon ook niet durven. Dus bij deze oproep aan luisteraars, als je zoiets hoort, dat je denkt van, zit niet allemaal snor, laat het gewoon weten.
Zahra: Ja, het wordt gewaardeerd.
Ann Alice: Ja, echt wel. Ja, alright. Als jij als ervaren podcaster, als je één tip zou mogen geven aan iemand die nu met een podcast wil beginnen, wat zou je dan zeggen?
Zahra: Ik zou zeggen, blijf vooral dicht bij je eigen stem. Of dat nou is dat je andere mensen gaat interviewen voor je podcast, of dat je solo afleveringen gaat opnemen. Probeer echt te waken voordat je van buiten naar binnen gaat werken. En blijf gewoon bij waarom je het wilde doen. en dat dat genoeg is en dat het heel ingewikkeld en toestandig wordt als je het andersom gaat doen, wat ik dus zelf ook heb ervaren op het moment. Ja, dat je dan de hele tijd gaat nadenken van kan ik dit wel zeggen of is dat wel goed voor mijn doelgroep of weet ik veel. Je hebt een duidelijk idee van waarom je wil gaan podcasten en wat je daarin wil delen of hoe je dat wil doen en daar mag je gewoon op vertrouwen. Dus mijn tip is blijf vooral heel dicht bij jezelf.
Ann Alice: Ja, heel mooi. Ja, en het is jouw podcast. Je doet er helemaal je goesting mee.
Zahra: Toch? Ja, en dan denk ik ook van... Uiteindelijk vinden mensen toch wel wat. En dat is wat het is. En dat is ook oké. En ook als je eerlijk bent, dan vind je zelf ook wat van dingen. Alleen, het is meer... Je kan het ook naast je neerleggen of iemand ontvolgen, inderdaad. Sommige mensen doen dat niet. En dat is zo. Maar dat ligt niet per se aan dat jij niet goed genoeg bent, of dat jij dat niet moet doen, of dat je niet mag podcasten, want, zus en zo. Nee. Die mensen zijn er. En dat is ook een gegeven. En blijf vooral lol hebben en hoe dichter je bij jezelf kunt blijven, hoe meer lol je dan ook hebt. Met de wetenschap dat er ook gewoon zure mensen bestaan, maar ook een hele groep mensen die het misschien niet zeggen, dat ze heel veel baat hebben bij wat je deelt, maar er wel zijn. En daar mag je je echt aan vasthouden, ja.
Ann Alice: Ja, inderdaad. Ik denk dat podcastluisteraars een beetje zijn zoals een zwerm bij je. Als je er eentje ziet die feedback geeft of die reageert op een aflevering, dan zijn er
00:30:00
Ann Alice: eigenlijk tien of misschien zelfs meer die je niet ziet en die niet van zich laten horen, maar die zijn er inderdaad ook wel.
Zahra: Ja, ik reageer ook niet altijd, maar ik luister wel. En zo zijn er natuurlijk nog velen met mij. Je hebt sommige luisteraars die heel actief zijn en ook echt actief ook iets teruggeven. Maar daar moet je het niet primair voor doen. Want als dat dan inderdaad uitblijft, dan denk je van oké, wat gebeurt er? Dit werkt niet. Terwijl dat natuurlijk niet zo is.
Ann Alice: Nee, maar diegenen die wel regelmatig van zich laten horen en reageren, Dat zijn wat ik noem de superfans. Die term heb ik niet zelf uitgevonden, die komt van Pat Flynn uit zijn boek met de titel Superfans. Maar dat vind ik wel heel mooi, want zo heb je er eigenlijk maar een paar nodig. Dat zijn jouw ambassadeurs en diegenen die heel blij worden, ook van jouw podcast. Ik wil niet zeggen dat die anderen er niet blij van worden, maar zij tonen het ook echt aan jou en laten het jou weten. Dat zijn ook de mensen die tegen iedereen ook gaan zeggen van nu moet je eens naar die podcast van Sarah luisteren, want die doet heel goeie gesprekken en die zegt wat ze denkt en dat is leuk om naar te luisteren en herkenbaar.
Zahra: Ja, zo is het.
Ann Alice: Ja, maar zo heb je er maar een paar nodig. Ja, en dat is genoeg.
Zahra: Ja, absoluut. Zeker. Ja, het blijft een mooi medium. En ook lekker laagdrempelen, want je kan het ook in je piana doen. Niemand ziet het.
Ann Alice: Ja. Ja, dat vind ik ook zo leuk aan, daarom dat ik ook zonder video erbij doe.
Zahra: Ik ben trouwens wel eventjes benieuwd, wat is jouw grootste blooper? Of één van je grootste bloopers?
Ann Alice: Ja, er zijn er wel verschillende, denk ik. Maar de grootste, en die hoor ik hier ook heel vaak door gasten vertellen, is Vergeten op te nemen.
Zahra: Oh ja.
Ann Alice: En de grootste keer, heb ik hier ook al eens eerder verteld, is dat ik was vergeten op te nemen. Ik heb één keer gehad met een gast ook, maar dan had ik het na vijf minuten al door, dus dat was helemaal niet erg. Nu, die andere kerel was uiteindelijk ook niet zo erg, maar ik ben ook host van de podcast van een klant, dus dan ga ik in opdracht van die klant naar het bedrijf toe en ik doe de opname daar, dus met iemand ... Iemand uit het bedrijfsleven. Ik heb ook een drukke agenda, maar ik weet dat als ik zo'n opname ga doen, dan plan ik daar echt... Dat duurt 1,5 uur maximum, maar ik houd daar echt wel een halve dag voor vrij, ook voor verplaatsing. Het kan een beetje uitlopen, het kan verkeer zijn. Dus ik hou daar echt voldoende tijd voor vrij in mijn agenda. Ik heb ook nooit meteen daarna andere afspraken. Maar ja, met die gast weet je dat natuurlijk niet. Ik heb zelf ook in zo'n corporate omgeving gewerkt. Dat is heel vaak van de ene meeting naar de andere lopen. En voor hen is zo'n podcastopname dan net zoals een andere meeting eigenlijk. Dus ja, we waren al een half uur bezig en toen ging ik even op mijn opnametoestel kijken. hoe lang zijn we al aan het opnemen? En toen zei ik, oh shit, we zijn helemaal niet aan het opnemen.
Zahra: Ja, na een half uur is het.
Ann Alice: Toch al... Ja, want we waren eigenlijk al naar het einde aan het gaan, zo een beetje. Ja, maar dus jij moest opnieuw beginnen en gelukkig hadden zij ook nog tijd. En ik vind dat het uiteindelijk een beter gesprek nog is geworden.
Zahra: Ja, zo zie je soms ook, weet je, sommige mensen zijn ook heel zenuwachtig, het kan ook nog, en dat het dan de eerste keer, oh, het is ineens een soort spannend, en dat daarna zijn ze toch al ontdooid, en dat het een geluk bij een ongeluk eigenlijk is, dat het nog beter is geworden doordat het niet was opgenomen, ja.
Ann Alice: Het is wel zo, je moet wel heel alert blijven, heb ik toen ook gemerkt, omdat je hebt eigenlijk al een heel gesprek gedaan, en dan moet je dat nog eens opnieuw gaan doen, en dan in mijn hoofd, en ik voelde het bij hen ook, speelde wel de hele tijd van, oh, maar ik ben mezelf aan het herhalen, ik heb dit net gezegd, en ja, je hebt dat net gezegd, maar het was niet opgenomen, dus zeg het nog maar eens opnieuw. En je brein geeft signalen van, dit moet je niet meer vertellen, want dat heb je net al gezegd, maar ja, Ja, je moet het wel nog eens vertellen.
Zahra: Ja, ik heb ook wel eens gehad dat dan soms mensen gaan zeggen van... Ja, zoals ik al eerder zei, terwijl dat heb ik toen met mijn summit ook een keer gehad, toen er ook iets mis was gegaan met zo'n opname. Dat ik dacht, ja, maar dat hebben we dus niet. Dus dat moet je gewoon niet meer zeggen. Dit is zogenaamd de eerste keer.
Ann Alice: Ja, inderdaad, ja.
Zahra: Maar het is heel grappig inderdaad,
00:35:00
Zahra: omdat je dat niet door hebt, omdat dat gesprek is wel gevoerd met jou, maar het is niet opgenomen. Dat kan ons brein natuurlijk even niet onderscheiden van, oh ja, dat weten de luisteraars natuurlijk niet. Want voor hun is dit gewoon wat ze horen.
Ann Alice: Ja, inderdaad. Dus dat was wel een beetje alert blijven op die mindfuck eigenlijk van, ja nee, we gaan ervan uit dat dit nog niet gezegd is, dus zeg het toch maar.
Zahra: Ja, precies. Daar sta je eigenlijk dan ook niet voor stil, dat er veel meer bij komt kijken dan dat je soms ook denkt. Zeker als er dus iets mis is gegaan, ja, dan is het inderdaad voor ons normaal van ja, dat hadden we net besproken, bla bla bla, maar je moet natuurlijk door denken aan de luisteraar eigenlijk en op die manier dat dan doen. En eigenlijk, ja, dan moet je dus heel goed gaan nadenken en dat wil je juist niet. Je wil juist dat mensen vrij kunnen gaan praten, maar als je steeds moet denken van oh shit, ik moet dit onderdrukken. Maar ja, fijn dat het niet geforceerd is geworden. Nee, nee, nee.
Ann Alice: Het is uiteindelijk wel gelukt. En natuurlijk hebben ze niet exact woord voor woord hetzelfde verteld. Dat is ook een beetje onmogelijk. Maar ja, het is uiteindelijk nog een beter gesprek geworden.
Zahra: Nou, gelukkig. En dat je erachter kwam en niet thuis.
Ann Alice: Ja, en niet pas thuis. Dat had nog erger geweest. Maar ik kom op dat moment echt wel door de grond zakken. van een stuk schaamte, maar ook boos op mezelf, van waarom? Het is ook niet de eerste keer dat het mij overkwam, maar wel de eerste keer pas na een half uur. En voor een klant, dat vond ik nog veel erger dan dat het deze podcast zou zijn, of voor mezelf. Dus ja, dat is dan ook weer iets van, oké, je moet het gewoon zeggen. met het schaambrood op de wangen, even gewoon de mededeling doen van, this is what's going on. It is what it is en we moeten opnieuw beginnen.
Zahra: Ja, gelukkig dat het kon. En meestal hebben mensen er ook wel begrip voor. Ik bedoel, we zijn allemaal mensen, we vergeten helaas. Is dat natuurlijk heel jammer met dit, maar ja, het gebeurt.
Ann Alice: Ja, maar het is wel, je zei het er straks ook al, De tijd is iets heel waardevols en kostbaars, dus ja, dan heb ik toch wel zoiets van een half uur.
Zahra: Ja, dat snap ik.
Ann Alice: Het is allemaal in orde gekomen, dus ja.
Zahra: Gelukkig. Ja, kan gebeuren.
Ann Alice: En nu zit ik de hele tijd te kijken. Brandt het rode lampje?
Zahra: Ja, maar dat is wel fijn met online, want dan zie je daarboven... Ik zie dat nu recording staan.
Ann Alice: Ja, hier zie je het eigenlijk wel vrij goed. Maar op mijn opnametoestel, ik heb een Zoom-podtrack en dat is een heel, heel... een tiny rood lampje dat er dan brandt als je aan het opnemen bent. Het valt eigenlijk bijna niet op. Het zou iets groter mogen zijn.
Zahra: Ja, eigenlijk wel dan.
Ann Alice: Als de mensen van Zoom luisteren, mag het iets groter zijn.
Zahra: Goeie tip voor hun misschien.
Ann Alice: All right. Zeg, als mensen nu naar jouw podcast willen gaan luisteren, Heb je dan een bepaalde aflevering die je zou zeggen van begin daarmee gewoon de eerste of de laatste of een random aflevering die bij jou echt is blijven hangen zelf?
Zahra: Ik zit even te denken hoor. Nee, kijk, ik ben wat dat betreft altijd heel intuïtief, zelf ook als ik iets ga doen. Ik ben heel recalcitrant ook, dus ik begin vrijwel nooit bij het begin, tenzij het moet. Nou, dat hoeft gelukkig sinds ik op school zit niet meer. Dus ik kijk, ik voel gewoon van hé, dit spreekt me wel aan, want iedereen heeft natuurlijk zijn eigen onderwerpen en dat is ook weer heel divers. Dus nee, ik kan niet zeggen... Want ze hebben mij allemaal, juist omdat ze zo divers zijn, weer op een andere manier geraakt. En die solo-afleveringen van mij, daar staan er nu maar een paar op. Dus ik zou vooral mensen, als ze het leuk vinden om te luisteren, gewoon willen uitnodigen om wederom heel dicht bij zichzelf te blijven en te denken, hé, dit onderwerp is waar ik nu behoefte aan heb en ga dat vooral luisteren. En mogelijk ga je er dan meer luisteren of nooit meer luisteren. En alles is oké.
Ann Alice: Ja, helemaal, ja. Alright, goed. Dan heb ik nog één allerlaatste vraag voor jou. En die stel ik ook aan alle gasten. Heb jij een podcaster in gedachten die ik ook eens mag uitnodigen voor deze reeks?
Zahra: Ja, ik zit even te denken, want ik luister eigenlijk vooral Amerikaanse podcasts.
00:40:00
Ann Alice: Het mag je zeker uitnodigen, maar oké. Ik doe soms ook wel afleveringen in het Engels, dus ik heb al een aantal Amerikanen, Canadezen, Britten hier gehad, maar ik kom nu niet met... Oprah Winfrey ofzo.
Zahra: Nee, maar ik luister heel veel naar Jay Shetty's podcast, On Purpose. Ja, die voornamelijk luister ik. En verder zijn het soms gewoon losse dingen dat ik ineens dus weer een onderwerp zie dat ik denk, oh wat leuk. Die van Celine Charlotte vind ik ook leuk, maar ik weet eigenlijk niet of zij nog echt heel actieve dingen maakt. Maar die vind ik wel ook leuk om naar te luisteren. Dat is het eigenlijk al, zoveel podcasts luisteren. Ik ben gewoon een trouwe luisteraar bij één ding dat mij dus interesseert. Verder kijk ik dan ook niet.
Ann Alice: Dat is misschien wel slim.
Zahra: Je kunt je ook echt wel verliezen in hoeveel... Nomi Beekhuyzen & Sander Verhulst Zondag met Lubach En bij Jay Shetty weet je gewoon altijd wat je krijgt. En die doet ook hele leuke mensen interviewen die je zelf misschien niet eens kent, maar ineens denkt van, ho, daar wist ik helemaal niet over jou. Ik wist niet eens van jou bestaan. Wat leuk, ga je volgen. Zo verrijkt het mijn wereld door dan steeds weer iets over mezelf te leren en andere mensen te leren kennen. Dus dat is waarom ik hem heel leuk vind. Dus ik zou zeggen, als je me wil uitnodigen, kan je dat zeker doen. Anthony Charlotte, die woont natuurlijk nu weer in Nederland, wie weet. Die luister ik ook wel eens. En Marguerite trouwens. Ik zit even dat, zij, hoe heet haar podcast, wat erg. Ik moet dat even gaan opzoeken hoor. Die, dat is een hele leuke dame. Zij is ook heel erg, doet gewoon haar eigen dingetje ook en hele wijze dingen. Ja, dan moet ik wel even kijken hoor. Ze heet Margriet Lauws, maar ik kan nu zo gauw haar podcast niet vinden. Dat zal je altijd zien. Ja, dit heet Walk Your Talk podcast. Nou, de naam zegt het al. Ja, inderdaad.
Ann Alice: Ja, of mijn verwachtingen zijn nu helemaal fout.
Zahra: Nee, nee, dat durf ik wel te zeggen dat ze dat kan. Ja, en dan ook op een hele liefdevolle manier. Maar als je inderdaad heel erg in je trigger schiet, dan ja, dat is jammer voor je dan. Ja.
Ann Alice: Daar komt het uiteindelijk wel op neer, ja.
Zahra: Ja, kijk soms, spiegels zijn niet altijd leuk. Als ik een paar puist op mijn gezicht heb, vind ik het ook niet altijd leuk om mijn eigen spiegel wil te zien. En zo werkt het natuurlijk met iedereen die een spiegel is. Ja, soms is dat niet leuk, maar als je eenmaal door die weerstand heen gaat en denkt van ja, misschien zitten we er misschien wel wat in. Of niet, maar ik vind een wel overwogen nee altijd lekkerder dan gewoon iemand die in de weerstand je gaat afwijzen, terwijl het jouw weerstand is. Kijk, mij heb je er niet mee. Ik zit niet in die wereld staan te werken, want ik weet wat het je oplevert in je leven als je daar naar durft kijken. En dat is een beetje hoe Margriet ook is.
Ann Alice: All right, goed. Het doet me een beetje denken wat je nu zegt aan iets wat ik recent ook bij iemand anders gehoord heb. Ik kom er nu even niet op bij wie het was, maar dat maakt op zich ook niet uit. Als je de vinger wijst naar iemand anders, zijn er wel drie vingers die nog naar jezelf Ja. Wij dan.
Zahra: Ja, absoluut. En dat is ook zeker waar. En zo simpel is het eigenlijk ook. We maken het alleen zelf heel moeilijk.
Ann Alice: Maar dat gaan we niet doen met de podcast, hè. Nee, nee. En ik hoop, door hier nu bij mij te gast te zijn en nog eens aan die microfoon te gaan zitten, dat je terug zin hebt gekregen om zelf ook afleveringen weer te gaan opnemen. Want het is al van juni geleden.
Zahra: Ja en ik heb wel echt onderwerpen en dan elke keer denk ik oh ja dat ga ik nog doen en dan komt het er niet van en het is gewoon dan geen prioriteit en eigenlijk ja wat je zegt dat zet mij ook aan de denken dat ik denk hey Misschien moet ik er wel weer een prioriteit van maken, of wil ik dat ook weer doen. Dus bedankt ook voor deze uitnodiging sowieso, maar ook voor deze reminder.
Ann Alice: Ja, met veel plezier gegeven. Oké, dankjewel voor het heel leuke gesprek. En ja, om gewoon ook je hele leuke zelve te zijn en te zeggen wat er op je tom lag ook.
00:45:00
Ann Alice: Ja.
Zahra: Jij heel erg bedankt voor de uitnodiging.
Ann Alice: Met veel plezier, dankjewel.
