164. Anne Van Caeneghem - Magnetisch Leiderschap

Luister naar deze aflevering:

De podcast WHY van Anne Van Caeneghem, host van de podcast Magnetisch Leiderschap.
Opgenomen op 8/09/2025.

Een gesprek met executive coach, auteur en keynote spreker Anne Van Caeneghem (BE) over haar podcast "Magnetisch Leiderschap". 

Hoe navigeer je als leider in deze snel evoluerende wereld met tal van uitdagingen en onzekerheden op zoveel verschillende fronten? Wat maakt in leiderschap vandaag het verschil? En vanwaar de term ‘magnetisch leiderschap’?
Deze en vele andere thema’s verkent executive coach Anne Van Caeneghem tijdens haar diepgaande gesprekken met leiders uit diverse sectoren. Ze gaat op zoek naar de mens achter leider, voorbij glimmende titels en zakelijke prestaties. Wat maakt hun verhaal, wat daagt hen uit en waarom doen ze wat ze doen? Hoe staan ze in het leven en hoe kijken zij naar het leiderschap en de toekomst?


We hebben het o.a. over:

• een podcast als onverwachte bron van groei, persoonlijk en professioneel

• het scherp houden van je intentie

• hoe je leiders en podcasters hebt in alle soorten en maten

Podcast: https://makesenseconsulting.be/podcast/

Connecteer met Anne:
https://www.linkedin.com/in/anne-van-caeneghem-361b14a4/

Music from #Uppbeat (free for Creators!): ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠https://uppbeat.io/t/cutesy-chamber-ensemble/no-mystery⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠

License code: K2HYNI6S4OV9PFQV

---

Transcriptie:

Ann Alice: Dag Ann, welkom in Why Do You Podcast.

Anne: Dank u. Dank je om mij uit te nodigen, Ann.

Ann Alice: Ja, dat is met veel plezier, want ik was wel nieuwsgierig naar jou en het is dankzij Marten van Kampenhout die jou en jouw podcast genomineerd heeft om hier te gast te zijn in de aflevering Samen met Hannie.

Anne: Ja. Fantastische vrouw, fantastische podcast ook.

Ann Alice: Ja, ik luister heel graag.

Anne: Je komt er altijd wel sparkly weer uit als je daarnaar luistert.

Ann Alice: Ja, en ik heb hen dat ook gezegd, want toen ik de opname met hen deed, vlak voor de zomer, toen was ik net zelf ook een andere podcast gestart, samen met een co-host, Aurelie Veltema, en die is eigenlijk helemaal geïnspireerd door de podcast van Hannie en Marten. Maar we doen het anders natuurlijk, op onze manier, maar ja, we hadden zoiets van, wij werken ook samen, Aurelie en ik, voor marketing dingen, dus we hadden altijd zoiets van... Daar hebben we eigenlijk ook wel zin in om zoiets te doen, dus wij zijn ook zoiets begonnen.

Anne: Dat is superleuk.

Ann Alice: En ik luister ook nog altijd naar die van hen natuurlijk. Wie zegt dat? Gewoon de beste uitspraak ooit. Wie zegt dat? Maar vertel, hoe heet jouw podcast? Waarover gaat die?

Anne: Wel, die heet Magnetisch Leiderschap. En wat ik daarin doe, is in gesprek gaan met leiders, alle... Hoe moet ik dat nu zeggen? Soorten en maten, bij mij is dat een beetje. Maten en gewichten. Van zeer mature leiders, of best wel gekende in het landschap, in de maatschappij, tot mensen die eigenlijk zelf zeggen, waarom wilde jij met mij in gesprek gaan? Niemand kent mij, wat heb ik nu te vertellen over leiderschap? En een stuk net daarom, omdat ik het heel waardevol vind om in gesprek te mogen gaan met de mens achter de leider. Hoe kijken die naar de dingen? Hoe kijken die naar de toekomst? Wat heeft die gevormd? Wat maakt dat zij kijken hoe zij kijken, keuzes maken die zij maken. We zijn allemaal gewoon wie wij zijn, uiteindelijk. En ik vind dat wel heel waardevol. Wie is de mens achter de lijn? En dat gesprek is helemaal niet bevragend van, zeg, vertel eens wat meer over jezelf. Het is echt een gesprek dat nooit opnieuw herhaald kan worden. bij wijze van spreken, net omdat het in het moment hun plaats vindt en we specifiek op bepaalde dingen ingaan die dan op tafel komen.

Ann Alice: Oké, dat kan heel breed gaan, dan neem ik aan.

Anne: Dat kan heel breed gaan, klopt wel. Mijn intentie is daar altijd wel om een stuk in beeld te brengen wat mensen niet zien, Hoe kijken zij vanuit hun intuïtie? Welke mogelijke beperkende gedachten hebben zij soms zelf? Hoe kijken zij naar de wereld rond hen en welke bewegingen dat daarop nodig zijn? Wat vinden zij bij wijze van spreken bijvoorbeeld heel vanzelfsprekend? En daar zou wel wat meer van mogen zijn in de wereld. Dat zijn dingen die intrinsiek zich afspelen bij mijn gasten. en die ik dan graag in beeld wil krijgen. Maar wat ik wel doe pas, is een soort van format, een stuk eerst wel terug te kijken. Als je terugkijkt naar je verleden, wat komt er daar allemaal? Maar dan ook heel bewust naar de toekomst te kijken. Dus dat kan heel breed gaan en toch zit er altijd een soort van rode draad in.

Ann Alice: Oké,

00:05:00

Ann Alice: goed. En ben je daar al lang mee bezig met de podcast? Hoe is die ontstaan?

Anne: Die is ontstaan waargelijk met mijn boek. Ik ben begin 2024 mijn boek gestart te schrijven. Dat is eigenlijk gelijknamig, dat heet ook magnetisch leiderschap. Leiden en geleiden vanuit visie en vertrouwen, dat is de volledige titel van het boek. En ik voelde op het moment dat ik eigenlijk nog maar met het boekconcept bezig was, ik wil dat kunnen versterken met niet alleen verhalen, maar ik wil dat ook onderzoeken en toetsen. Ik wil eigenlijk bepaalde dingen die ik ga beschrijven, kunnen aftoetsen bij leiders in het landschap. En dan ben ik gestart met eerst gewoon in gesprek te gaan met een aantal bedrijfsleiders. Grote bedrijven, havenbedrijven, IT-bedrijven, zeer kleine ondernemingen, maar wel dat ik wist dat zijn mensen met een stevige body, die gaan challengen hoe ik naar dingen kijk. Dat was mijn bedoeling. En toen ik zo vijf, zes gesprekken heb gedaan, zonder die op te nemen, En elke keer op een manier, op het einde, benoemde iemand wat hij daar beter op genoemde. Hier zat nu zoveel waarde in dit gesprek. En ik ben wel iemand die niet gelooft in toeval. Ik heb echt zoiets, ja, als je bepaalde dingen een aantal keer onder ogen hebt te komen, misschien moet het eens echt onder ogen komen dan en moeten er iets mee doen. Dus ik vond dat een duidelijke uitnodiging om te gaan podcasten. Ja. En dat maakt dus dat de periode van het schrijven en de periode van het podcast redelijk gelijk lopen. En ik initieel de intentie had van, als ik dan mijn boek geschreven heb, dan rond dat ook weer af. Want dat hoort gewoon, dat ga je hand in hand met het boek. Maar ja, Ann, je hebt het ook al gevoeld. Ondertussen, aflevering 164, dit is superleuk. Kijk, ik heb het laten bestaan omdat ik het zelf heel fijn vind. Het is heel erg waardevol en versterkend in het blijven verruimen van mijn blik. Maar vooral ook omdat ik zowel van mijn gasten als van mijn luisteraars terugkrijg hoe waardevol zij het vinden. En dat maakte dat ik het eigenlijk niet heb afgerond. Nee, dat kon ertussen aan het vijfde seizoen start.

Ann Alice: Ja, en hoeveel afleveringen zijn dat dan bij jou al?

Anne: Normaal per seizoen een achttal. Dus we staan nu letterlijk aan de vooravond van seizoen vijf. Morgen komt de eerste aflevering van seizoen vijf. Ze zijn ook allemaal al ingeblikt, dus dat is enkel het lanceren van elke aflevering. Dus ja, ik heb wel af en toe per seizoen toch gezegd, ik ga het minder houden, of meer. Ik denk dat er ook een seizoen van 10 afleveringen is. 8 is een gemiddelde, maar er is er ook één van 6, denk ik. Omdat ik echt voelde... Het is heel kloppend om er nu een pauze in te lassen en om niet te willen mij vast te houden aan... Elk seizoen moeten er acht zijn. Dat zou verkrampt worden. Ik merkte niet dat ik dat niet mag doen. Maar gemiddeld knik ik wel op acht.

Ann Alice: Ja, en er zijn nog zoveel leiders van bedrijven in België om nog mee te gaan spreken. En misschien zit er nog een boek in.

Anne: Ja, ja, ongetwijfeld. Ongetwijfeld. Ze mogen mij ook altijd bellen. Ik vind dat heel fijn. Als mensen zo zelf voelen, ik zou dat heel kloppend vinden om op die podcast de gast te zijn. Wat ik daar wel altijd belangrijk in vind, is dat de intentie niet enkel is van ik wil zichtbaarheid creëren voor mezelf, of ik wil zoveel mogelijk mensen die mij horen of zien. Als je echt voelt van ik heb bepaalde waarden mee te geven, en je voelt dat dat kloppend is via een specifieke podcast, ja, why not dan? Waarom niet zelf instappen en dat aangeven? Ik heb al wel gemerkt hoe langer een podcast bestaat, hoe steviger dat staat, hoe minder evident het is om dat zelf aan te kaarten. Maar ik heb wel gemerkt, meestal zit je er niet ver naast als je zelf aanvoelt dat het kopend zou zijn. Ik heb dat al op andere podcasts ook gehoord, dat de host bijvoorbeeld zegt, je hebt al een aantal keer aan mijn maag getrokken, nu gaan we het dan toch maar doen. Het is dikwijls een fantastische aflevering.

Ann Alice: Inderdaad, ja, ja, ja. Ja, en omgekeerd ook, misschien wordt de drempel om jezelf voor te stellen als gast iets hoger bij een podcast die al wat meer gevestigd is. Maar aan de andere kant, als jij de mensen uitnodigt, gaat het wel misschien sneller tot een ja leiden. Omdat je in het begin zei van,

00:10:00

Ann Alice: mensen hadden zoiets van, oh, waarom vraag je mij voor een podcast? Wat heb ik nu te vertellen? Maar eens dat ze al wat afleveringen hebben kunnen luisteren, zelf ook, en al heel weinig gevoeld hebben van, ja, hoe loopt dat in zo'n gesprek? Dan gaan ze misschien ook wel sneller ja zeggen.

Anne: Ja, ja, en ze krijgen ook in het proces... Ik ben nogal een procesmatig iemand in hoe ik werk. Dat versterkt het feit dat ik nogal gevoelsmatig ben ook, dus ik vind het wel nodig om bepaalde processen en procedures te hebben langs waar ik werk. En in het proces, in aanloop naar de podcast, krijgen zij ook wel een mailtje en een communicatie, echt een gesproken communicatie waarom dat ik dat waardevol vind, mochten zij aan de podcast komen. Ik vind dat heel... Ja, ik heb dat gaandeweg gemerkt dat dat toch relevant was. Of dat... Hoe moet ik dat nu zeggen? Ik vond dat heel bijzonder ook om vast te stellen dat er best wel wat leiders zijn die zeer stevig staan in hun positie, maar die zelf zo heel... integer blijven, wat heel mooi is, maar net daardoor een stuk afbreuk doen aan de waarde van hun manier van leiden. En dat is wel iets, ik vind dat heel belangrijk om, als ik een selectie maak met wie ik in gesprek wil gaan, dat daar toch een integriteit zit, maar tegelijk ook wel een soort vertrouwen in, ik doe het nu op deze manier en voor mij klopt dat ten volle. En dat is niet zo evident om die twee gematcht te zien in iemand, zou je kunnen denken. Terwijl als je effectief gaat rondkijken in het ondernemende en het landschap van leiders en managers, dan zie je er toch wel heel wat. Maar dat zijn dikwijls niet de standaardnamen aan wie je denkt om mee in gesprek te gaan. Dat zijn vaak de tafelspringers.

Ann Alice: Ja, ja, ja.

Anne: En daar wil ik dan eigenlijk niet per se mee in gesprek gaan. Hoewel ik zelf ook al heb gemerkt dat ik ook daar toch gesprekken al mee heb gehad of een uitnodiging ondertussen heb verstuurd, omdat ik die balans wel heel mooi vind. Mocht je naar mijn podcast kijken, dan ga je zien, er zit heel hard balans op. Jonge leiders, oudere leiders. Mannen, vrouwen. Bekend, minder bekend. Tafelspringers, minder tafelspringers. Ik vind dat wel heel... Belangrijk voor mijn luisteraars, maar ook om het voor mezelf boeiend te houden.

Ann Alice: Dat kan ik helemaal involgen, inderdaad. Ik hoor wel van meer auteurs die een boek geschreven hebben, dat die daar ook een podcast aanlinken, omdat ze ook voelen van schrijven is schrappen en in die podcast kan ik ook kwijt wat er niet in het boek gekomen is. Is dat bij jou ook zo?

Anne: Ik zou... ja willen zeggen, maar nee, eigenlijk niet. Ik heb wat in de podcast is gekomen tijdens het schrijfproces, heel bewust meegenomen. Ik kon ze ook heel goed voelen, dit fragment, dit is het. Dit gaan we eruit halen en meenemen. Vanaf de moment zelfs dat een boek naar naar de drukkerij ging. Of eigenlijk, ik moest alles helemaal loslaten en alles ging vormgevingsgewijs bekeken worden. Vanaf daar werden het wel toevoegingen op het boek, waar ik eigenlijk echt merkte, amai zeg. De eerste volgende aflevering, denk ik, nadat ik het had losgelaten, was met Jan Verkamme. Ik denk dat dat de eerste aflevering van seizoen drie was. En ik kwam daar met bepaalde uitspraken, en ik heb dat ook echt benoemd in de aflevering zelf, van verdorie, Jan, mijn boek is juist naar de vormgever, er kan nu echt niks meer bij. Goh, hé. En initieel betrapte ik mij er wel op, dat ik vanuit een bepaald tekort keek, van dat is zo jammer dat dat er niet meer bij kan. Hoewel ik nu merk, ik ben ook artikels op LinkedIn beginnen schrijven ondertussen, net omdat een boek een supermooie basis is om van daaruit te blijven bouwen. En eigenlijk zie ik het dan zo, die podcast. Je blijft altijd verder bouwen, verkennen, misschien op een punt zelfs. shiften in bepaalde manieren van kijken, net door actief te willen blijven kijken naar die zaken die je zelf weergeeft, bijvoorbeeld in je boek of in je werk.

Ann Alice: Het klinkt al alsof zowel

00:15:00

Ann Alice: het boek als de podcast jou heel veel gegeven heeft.

Anne: Ja, dat is ook zo.

Ann Alice: Kan je daar nog wat concrete voorbeelden van geven? Want je bent ook coach voor leiders. Heb je daar ook bijvoorbeeld nieuwe coaches doorgevonden, nieuwe samenwerkingen?

Anne: Ja, zeker wel. Zowel door het boek als door de podcast. Ik zou u een illusie voorhouden als ik zou zeggen en dan ineens heb ik een wachtlijst van honderd potentiële klanten. Zo werkt dat niet. Zowel een boek als een podcast is eigenlijk iets heel traag. En op een manier ga ik in verbinding met mensen zonder dat ik weet dat ik ermee in verbinding ben. Dat maakt een stukje in de verkoopcyclus, als je het zo zou gaan bekijken. Het start al met uw potentiële klant die u kent. En normaal gesproken ken jij dan uw potentiële klant ook, maar in dit geval is dat vaak niet het geval. Het mooie is wel dat de klanten die er al zijn uitgekomen, dat zijn de meest kloppende die ik al heb gehad. Dat gaat van sea-level internationale organisaties tot mensen die eigenlijk zeer sterk als kennisondernemer ergens in staan en zeggen kijk, Ik voel aan alles, ik heb met jou te werken. En dat komt dan voort uit, ik heb jouw boek gelezen of ik heb jouw podcast beluisterd. Wat ik niet had verwacht, en dat vind ik zo'n mooi gevolg als het dan gaat over, heb je er ook al klanten uitgehaald, is dat ik ook al klanten heb die eigenlijk mijn gast waren. Dus ik vond dat wel, in de verste verte was dat niet mijn intentie. En dat is wel heel mooi, daardoor dat zij die connectie in die podcast verdiepen en daardoor toch een andere band begint op te bouwen, dat zij eigenlijk gekozen hebben om met mij te gaan samenwerken, wat allemaal heel leuk is. En jouw vraag rond wat heeft het u gebracht, is ook iets breder dan dat, denk ik. Want als je gaat breder, dan haal je daar nieuwe klanten uit. Voor mij toch. Ik heb daar ook wel... Ja, naast inzichten die ik kon verwerken in mijn boek en in mijn werk, heb ik er ook gewoon als minst al heel veel uit gehaald. Mijn vertrouwen versterkt ook door te doen wat ik elke dag doe. En door dat ook... te kiezen om dat in de wereld te zetten via een podcast. Dat is ook iets heel kwetsbaars, overigens. En ja, door die kwetsbaarheid te durven nemen, is mijn vertrouwen eigenlijk alleen nog maar meer gesterkt.

Ann Alice: Dat is heel mooi, ja.

Anne: En daarboven besef ik ook, terwijl je het niet vraagt, nu stel je, en ik was voor mezelf aan het beantwoorden, het heeft toch bepaalde banden met mensen versterkt. Mensen van mijn mama tot goeie vrienden, tot onze buren waar we een fantastische connectie mee hebben, maar tot evenveel mensen die ik eigenlijk wel eens tegenkom, netwerkend of op een andere manier, waar dat eigenlijk altijd eerder een soort afstand opzet, maar doordat zij dan bijvoorbeeld naar de podcast luisteren, dat zij zelf instappen en zeggen van, bij wijze van spreken, zo'n uitspraken hoor ik dan van, hé, wij zitten soms samen in een auto, oké, Ja. En dan hop, dan gaat ze zo aan de praat. En dat is wel mooi. Het geeft veel stof tot gesprek voor mensen om te kiezen om met mij een diepere verbinding aan te gaan ofzo. Ja. En daar ben ik ook heel dankbaar voor.

Ann Alice: Ja. Ja, dat kan ik me voorstellen. En nu jij dat ook zegt, voel ik dat ook heel erg bij mezelf, van ja, eigenlijk, dat is iets wat het mij ook gegeven heeft, gewoon al makkelijker kunnen praten met mensen en connectie maken.

Anne: Ja, en wat ik ook heb meegekregen al, is van sommige mensen, het geeft ook een beeld, een beter beeld van wat ik doe. waar ik elke dag mee bezig ben. Ik heb daar helemaal geen coaching gesprek. Dat is geen Esther Perel-achtige podcast waar ik iemand ga... Op de hot seat zetten. Zo werkt het niet, bewust ook. Maar door bepaalde thema's te bespreken en mijn manier van kijken daarop en hoe ik dat verdiep en hoe een leider daarop reageert, brengt dat natuurlijk wel beter in beeld waar mijn job over maakt, dan

00:20:00

Anne: maakt het iets meer tensionabel. En ik vind dat wel een fijne extra.

Ann Alice: Ja, inderdaad. Mooi, hè. Mooi verhaal. Wat een podcast al niet kan doen. En dan zeker in combinatie met een boek. Dat is... Ja. Allright. En ja, allemaal leuk tot hiertoe. Heb je ook al bloopers of blunders meegemaakt?

Anne: Zeker. Nou ja, absoluut. Gaan we eens denken, hè. Een van mijn eerste bloopers, blunders, was dat ik bij drie gasten ben geweest. Mijn drie eerste gasten, hoewel ze in de volle hoorde zeker niet eerst zijn als je naar de podcast zou gaan luisteren. Maar... Ik had alles gedaan hoe ik het moest doen. Ik moet ook zeggen, ik ben dan ook zo'n type mens aan die dat inoefent. Ik had thuis bezig geweest, heel actief. Oké, hoe stel ik dat hier allemaal op? Want ik neem heel mijn studio mee. Ik ga naar mijn gasten toe. En ik heb echt wel heel sterk materiaal bij, moet ik zeggen. Maar ja, ik had niet mijn vingers. Ik vertelde al in het vorige gesprek, ik hou niet zo van technische toestanden. Ik besteed dat liever uit. Maar goed, ik kon moeilijk iemand meenemen om heel mijn studio elke keer klaar te zetten.

Ann Alice: Dat zou gaan, maar ja...

Anne: Dat zou gaan, maar dat ging ik toch maar zelf doen. En dus ik had dat thuis meerdere keren ingeoefend, hoe ik dat moest doen en hoe ik dan in gesprek kon gaan en zo. En ja, ik had op één week tijd, denk ik, drie opnames. De drie eerste zouden dat moeten zijn geweest. En ik had elke keer die opname gedaan. Ik zag dat ook mooi, die bewegende beelden die je dan hebt en de nodige geluidsgolven en zo. We konden onszelf ook horen door de koptelefoon, hoewel dat jij heel goed ondertussen weet, dat is gewoon geluid voor jezelf, dat geluid wordt niet opgenomen, je hoort mij al komen. Dat was dus niet opgenomen. Dat heb ik toch echt even moeten verwerken voor mezelf. Hoe gaat het daar op mij om? Ik ben al heel dankbaar voor de ruimte die mijn gasten maken. Ik vind dat ook een heel waardevol tijd, mijn tijd en die van hen. En ik vind dat je daar ook respect voor mee hebt om te gaan. Dus al die dingen tezamen maakten dat ik initieel, zo'n paar seconden, toen ik dat vaststelde, zoiets had. Dit kun je niet maken. Niet per se, dit kun je niet menen, maar dit kun je niet maken. Opnieuw naar die mensen moeten stappen. En ik ben dan echt bij mezelf gaan voelen van hoe wil ik hiermee omgaan, want de... waarde in mijn eigen groeiproces, maar ook in hun geloof, in de podcast en in het boek, want ik zat natuurlijk nog maar in de beginfase, zal er ook in zitten hoe ik hiermee omga. En dan heb ik dat bewust ook op mail gezet en ook meegegeven hoe ik er naar kijk. Ik heb ooit geturnt op een heel hoog niveau. Ik heb daar geleerd, Fall Down 7, Stand Up 8. En dat heb ik daar ook in meegegeven, van ja, kijk, zo loopt dat. En daar op geen enkele manier excuses verzonnen, dingen niet benoemd ofzo. Ik heb gewoon de dingen benoemd hoe ze waren, maar ook mijn enthousiasme benoemd. En ik geloofde ook heel hard, dat gaat niet voor niks zijn. En effectief, die drie gesprekken, die waren daarna zoveel mooier. Zoveel diepgaander, zoveel opener. Dus eigenlijk was dat ook wel goed, vind ik zelf. Ik had bewust gekozen om niet te oefenen. Je hebt mensen die zeggen, ik ga dan eerst een aantal keer een aantal podcasts opnemen, maar die zal ik niet lanceren. Dat wou ik niet. Ik had echt zoiets van, nee, het is gewoon een gesprek, dus nee. Maar achteraf gezien gaf dat mij dan wel die ruimte dat ik toch eigenlijk wel wat geopend heb zonder dat ik... zonder dat ik het gekozen had op voorhand. Dus ja, dat heb ik echt wel ervaren als een blooper. En wat ik ook heb meegemaakt, is... Ik heb daar echt uit geleerd dat ik dat niet meer mag doen. Ik had een opname, eigenlijk een hele mooie. Het was niet zo evident om ook die opname toegezicht te krijgen. Ik wou heel graag een aflevering opnemen met Joyce of Raisa de Haas van Double Dutch. Ik vond dat hele energieke dames. Ik merkte ook echt van, er zit heel veel bezieling in wat ze doen. Dus voor mij was dat heel kloppend, dat ik met hen wou spreken. En ik had daar naar uitgereikt, maar eigenlijk zijn ze zeer streng in hun wies tijdsteken.

00:25:00

Anne: Dat maakt dat hij initieel... Ik had mijn heel bezielde mail rond... Ik wil met jullie in gesprek gaan, zoals ik straks vertelde, uitgestuurd. En dat was een heel relatief afstandelijk marketingantwoord, want vanuit zo'n bedrijf wordt dat ook een onge door marketing. En die gaven aan hoeveel luisteraars je al hebt, hoeveel... Hoe zit dat, al die aantallen, cijfers, data, hard? Vinden we dat nodig? En ik merkte, ja, mijn podcast staat in zijn kinderschoenen. Als ik heel eerlijk ben, ga ik jullie niet de data geven die jullie eigenlijk nodig hebben. Dus ik heb daar een mailtje naar opgemaakt vanuit mijn eigen voeling met waarom het zo kloppend voelde om hen uit te nodigen. Maar daar alle respect in meegevend, dat dat heel logisch is, mocht dat niet zijn wat zij hadden willen horen. En ik kreeg dan van Joyce een mailtje terug, een heel bevlogen mailtje, van een fantastische mail van jou, dat komt hier heel erg binnen. Normaal zouden wij nee zeggen, maar ja, wij gaan met jou in gesprek. Dus ik vond dat fantastisch. Allee, ik ga met jou in gesprek. Joyce ging in gesprek doen. Dus ik had een voorgesprek ook met haar gehad, en echt wat verdieping, heel fijn. Maar de dag zelf, als ik daar aankwam, was Joyce haar dochter ziek en gaf Raisa aan. We hebben dat hier even besproken. Ik ga de podcast doen. Dat kon op dezelfde manier. Wij kijken hetzelfde naar de dingen. En ik voelde al aan alles wat hij zei. Dat kan niet. Niemand kijkt op dezelfde manier. Dus ik voelde, eigenlijk mag ik dit niet doen. Ik mag dat toch niet doen volgens hoe het was voorbereid. Want ze zeiden ook, onze choice heeft me eenmaal meegenomen. Ik ben eenmaal mee. Dus ik dacht, ik moet die voorbereiding kunnen loslaten. Want normaal doe ik dat altijd. Stel één of twee vragen en hup, daarna is heel de voorbereiding foutuur bij wijze van spreken. Dus ik merkte, nee, we gaan haar wel loslaten. Maar evengoed, in het gesprek hielden we dat toch wel vast. En ik heb gemerkt aan dat gesprek, dat mag ik eigenlijk niet meer doen. Ik ga dat echt heel duidelijk moeten benoemen, ofwel in het gesprek zelf van, we zijn te hard aan het vasthouden aan de voorbereiding en voor mij klopt dat dan niet meer. Ofwel toch net voor het gesprek kunnen aangeven van, ik denk niet dat dit een podcast is die uitnodigt tot zo snel schakelen en er moet wel een verdieping op kunnen komen, dus misschien moeten we de aflevering verplaatsen. Ik had daar meer leiderschap in kunnen nemen, achteraf gezien. Nu, dan ben ik tegelijk heel hard voor de opname zelf, want het was eigenlijk een heel mooi gesprek, maar ik voelde dat ik er toch als host iets krampachtiger in zat dan ik er anders zouden in gezeten. En dat is voor mij de pure essentie. Ik heb dat meerdere keren gevoeld bij mezelf en ik heb niet naar die kramp geluisterd. Een beetje wel, ik heb wel gekeken hoe ik daar kom. Vandaar ook, die aflevering is eigenlijk opgenomen in seizoen één, als ik mij niet vergis, maar was de laatste aflevering live gezet in seizoen vier. Ik heb heel lang gewacht. Omdat ik echt voelde, ik ben er precies nog niet klaar voor. Klopt het wel? Klopt het niet? Moet ik dat uitreiken? Opnieuw opnemen? Maar zoals ik al zei, ja, tijd vind ik heel waardevol bij mensen. Dus het, ja, dat is een een iets wat ik er echt wel uit heb geleerd. Wat grappig is, ik heb een boek geschreven waar het gaat over luister naar je intuïtie en doe niets dat verkrampt is, bij wijze van zeggen. Niets is heel lang, hè. Maar niet voor... Je kunt de dingen gaan kapotdenken en kapot verkrampt ergens gaan instaan, doet dat vooral eigenlijk niet. En in die adviezen vind ik eigenlijk dat ik dat zelf wel heb gedaan.

Ann Alice: Ja, maar je hebt er ook iets uit geleerd. En ze is misschien dan ook gewoon op het juiste moment in de tijd, veel later dan bedoeld, maar toch nog online gekomen.

Anne: Ja, op een moment dat ik echt voelde, Nu klopt het wel. En ik kon dat niet uitleggen. Daar had ik geen reden voor. Dat was echt heel helder. Ah ja, nu klopt het wel. En nee, ik hoef dat niet opnieuw te doen. En dat was heel duidelijk. Nee, dat is niet nodig. En voilà.

Ann Alice: Ja, soms gebeurt... Ik geloof dat ook niet in toeval. Dat moest zo zijn dan, hè. Ja, en het is dan ook zo geweest. En ja, heel knap inzicht dat je dat dan ook voor jezelf uit hebt gekregen.

Anne: Ja, zeker

00:30:00

Anne: wel. Ja.

Ann Alice: Ja, maar dan niet opgenomen. Ik denk dat dat bijna elke podcast er al is overkomen. Dat hoort erbij, denk ik. Je bent geen echte podcaster zolang je dat niet meegemaakt hebt.

Anne: En je mag het niet expres doen. Als je het nu gehoord hebt, niet op je record doen.

Ann Alice: Nee, want leuk is het ook niet om daarmee geconfronteerd te worden, om dat dan te ontdekken van oh shit. Zeker niet als het een solo-aflevering is. Oké, dan is het enkel jouw tijd. Maar als dat met gasten is... Ik heb het ook al meegemaakt met gasten. Ik heb dat al eerder verteld, ook hier in de Reeks, maar met gasten en dan nog niet voor mijn eigen podcast, maar voor de podcast van een klant waar ik host van ben, dan is dat helemaal om door de grond te zakken als je dan moet zeggen dat het niet is opgenomen. Maar ja, dus ik snap het helemaal. All right. Met toch al ook een pak afleveringen op de teller, Ann, welk advies zou jij geven aan iemand die nu wil beginnen met een podcast?

Anne: Als het op dit moment nog gaat over ik wil beginnen, ja, begin dan gewoon. Het is ook een advies dat ik echt heb meegekregen. Ik ben iemand die voor ik iets doe altijd wel mijn huiswerk wat maakt, van hoe zou ik dat dan kunnen aanpakken. Ik heb dat met mijn podcast ook gedaan, met een aantal mensen in gesprek gegaan. Eigenlijk was ik op een bepaald punt op een event waar zowel Tim en Tom, waren, als Peter Schnauwaart, als... Het zijn nog een aantal andere mensen waar ik toen mee heb gesproken, waar ik van mis, die hebben een podcast. En ik heb dat ook benoemd. Kijk, ik ga eraan starten. Dat zou ik trouwens ook iedereen aanraden. Als je eraan wilt starten, ga je eens in gesprek met mensen waar jij van zegt, want het is gewoon een podcast, heb jij. mag ik eens uitreiken en mag ik gewoon eens luisteren naar welke adviezen dat jij kan meegeven of wat je ervaring is. Dus ik heb dat gedaan en die gaven echt heel sterk mee, begin er gewoon aan. En dat gaf mij wel heel hard een duw in de rug van ja, begin er gewoon aan en voel ook daar in die adviezen wat je eigenlijk wat voor u zou kloppen of wat niet zou kloppen. Doe niet naadloos wat zij benoemen dat je kan doen. Een goed voorbeeld is dat Tim echt benoemde van, ja, wij zijn gestart met een iPhone er tussen te liggen en die microfoon en voilà. En ik merkte voor mezelf, dat klopt niet voor mij. Ik zie mij dat niet op die manier doen. En dan ben ik wel gaan vertiepen van, wat wil ik dan wel? Wat klopt er dan wel? Waarom voel ik dat ik dat zo niet wil doen? Maar vooral, laat u daar dan wel in tempo niet in tegenhouden. Durf wel te schakelen. Ineens, bestel dan dat goeie materiaal. Kies dan voor een sterke headphone en het dan online te doen, bijvoorbeeld. Maar gaat dat niet? Ja, ik moet eerst nog dit of dit doen. Dus dat zou ik zeker adviseren. En ja, toch ook wel... Ik heb geleerd van te kiezen om een voorbereiding uit te sturen. Ik doe dat niet voor mezelf. Ik doe dat eigenlijk meer voor mijn gasten. En ik heb mij ook laten adviseren, echt, en bijstaan door Felice Dekes. Die doet ook de podcast voor de tijd en dergelijke. En die had mij eigenlijk initieel aangegeven, ik zou toch een aantal vragen naar hun gasten sturen. En eerst was ik daar niet mee eens. Ik had ze nooit mee, want ik wil gewoon een gesprek voeren. En ze benoemde daar, al is het eigenlijk om hun gasten een beetje duidelijkheid te verschaffen over wat er kan gaan komen. En ja, goed, ik heb daarvoor gekozen en daar zit eigenlijk een hele goede reactie al op, maar ik heb dat gaandeweg wel moeten tweaken. Van heel duidelijk te benoemen, het is maar een menukaart. We gaan niet al die vragen bewandelen. Dat past ook niet bij mij, dus dat gaan we niet doen. Maar ik heb er ook bij gezet bijvoorbeeld, Duid een keer aan voor jezelf, welke vraag vind je zo licht spannend, maar wil je er wel op ingaan? Welk thema duid ik hier misschien aan waar jij van zegt, ik wil daar niet naartoe? En dat heb ik wel meer meegenomen vanuit mijn coachende achtergrond. Ik vind dat je wel met alle respect in een conversatie moet kunnen zitten met je gasten. En voor mij

00:35:00

Anne: is dat heel helpend om te weten welke deurtjes ik niet of wel mag open doen, net omdat dat zo diepgaande gesprekken zijn. En ik ken mijzelf, als het echt een coachingsgesprek is, dan zal het zeer triggerend zijn en dan doe ik die deurtjes wel open natuurlijk. Dus ja, voor mij is dat wel een bepaalde helderheid die relevant is in de gesprekken die ik voer.

Ann Alice: Ja, goede tip. Gewoon doen. Ik heb ook vandaag mijn T-shirt aan waarop staat Start Before You're Ready. Ja, dat is niks.

Anne: Synchroniserd niet.

Ann Alice: Nee, inderdaad. Maar ik ben ook wel van... Ja, je moet wel eens beginnen met ook doen, want alleen maar dromen en plannen maken, dan gebeurt er niks. Maar ja, bereid je je ook wel... in de zin, zoals jij zegt, ga even voelen, denken van hoe werkt dat voor mij? Waarom wil ik dat doen? Dat vind ik een hele belangrijke, vandaar ook deze podcast, de Why Do You podcast. Waarom wil ik dat gaan doen? Dat je dat goed weet. En voor wie wil je dat gaan doen? En dat is een stuk voor jezelf, maar ook natuurlijk om je luisteraar met iets. te helpen.

Anne: Ja, ik merk ook mee dat je dat benoemd hebt. Dat is een synchroniciteit waar ik ook nog wilde benoemen van, ah ja, die ook. Wat is uw intentie? maakt die scherp. Ook al eigenlijk bij mijn podcast, ik wist heel goed, dat is inhoudelijk versterkend voor mijn boek, dat is naar bereikbaarheid voor mijn type doelgroep heel waardevol, want dat zijn wel degelijk mensen die podcasts luisteren, die gaan ze misschien niet tegenkomen op events, maar wel in hun auto. Bijvoorbeeld. Dus dat zijn zaken die ik wel weet, maar dat is niet de intentie. De intentie is iets anders. Daar verdiep dan een keer welke waarden we er mee wilden brengen. En dat vind ik wel heel... Belangrijk als je aan een podcast wilt starten, maar ook terwijl je hem nog aan het uitzetten bent. Dus als je gelijk jouw Paapverlevering 162 ziet, ook dan blijft het belangrijk om die intentie ab en toe nog eens vast te pakken, te verscherpen. Ja, heel nodig. En naast die tips zou ik ook durven benoemen praktisch de andere kant van de tafel. Zorg dat je ook een keer te gast bent. Te gast op andere podcasts, om dat te voelen, hoe dat is. Ik heb dat bewust gedaan, ook in mijn eigen podcast. Ik heb dat aan Félix Dekes ook gevraagd, van Sidi Geracitte, om de eerste aflevering met mij op te nemen. En ik wil heel bewust turning tables doen. Ik wil eerst zelf voelen hoe het is om te zitten op de stoel als gast in Magnetisch Leiderschap. Ik wil ook alle vragen zelf een keer hebben beantwoord, die kwetsbaarheid een keer pakken en dan van daaruit verder bouwen. En dat zou ik toch ook durven aanraden. Niemand hoeft dat te doen omdat ik dat heb gedaan, alles behalve. Maar ja, ik vind dat heel veel waard om te weten wat uw gast beleefd. Ja.

Ann Alice: Ja, ja, ja. Ik heb ook al wel eens het idee gehad om mij ... Want ik heb in deze reeks al twee keer een solo-aflevering opgenomen om te vertellen over waarom ik podcast. En dat was eigenlijk gewoon omdat ik niet kon bedenken wie ik zou willen dat mij de vragen zou stellen. Maar ik sta ook wel regelmatig inderdaad stil bij Terug opnieuw, waarom doe ik dit? Wat is mijn intentie hiermee? Dus misschien komt er nog wel eens een derde aflevering met mezelf en weet ik daar tegen wel wie ik vaag zou hebben om mij dan te interviewen.

Anne: Ja.

Ann Alice: Dus ja, wie weet. Misschien aflevering 200 of zo.

Anne: Palasse, nu heb jij een cijfer gezet. Dat zeg je niet voor niks. Aflevering 200, wordt het A?

Ann Alice: Ja. Voilà. En ik denk ook, Peter en Tim en Tom, die gaan hun oren weer voelen suizen, waarschijnlijk. Die zijn ook net toevallig een aantal afleveringen geleden ook vermeld als inspiratie en een schop onder de kont bij Kristin Najaert. Dus... En vooral Peter was dat voor mij ook. Dus ja, Peter Snouwer. Die je zeker ook eens moet volgen als je wilt beginnen met een podcast

00:40:00

Ann Alice: en luisteren naar What's On Your Mind.

Anne: Ja, absoluut. En wat ik ook heel waardevol vind, als je wilt beginnen met een podcast, is een stuk ook te kijken Is dat het kloppende format voor mij? Wat maakt dat ik daaraan wil starten? Is dat omdat, even kruggesteld, iedereen dat doet? En niet iedereen doet dat, uiteraard. Maar gaat dat daarover? Of gaat dat over dat je echt voelt dat dit het meest logische medium voor mij is? Dat past heel erg bij de intentie die ik daarmee heb. Maar ik denk dat dat wel een vraag is die je jezelf moet stellen. Op het moment dat je denkt ik wil beginnen aan een podcast, ga een paar stapjes terug en kijk eens of dat Misschien zien we jou niet hetzelfde. Misschien wil je met iets anders beginnen, wilde je keynotes geven of zo. Maar dat is dan te spannend, dus ik wil een podcast maken. Er zijn nog andere mogelijke manieren, natuurlijk. Of voel je eigenlijk... Zou ik eerder een YouTube-verhaal kunnen starten, maar op beeld, dat vind ik... Nee, dan blijf ik liever veilig in de podcastkokkel. Voel dit voor jezelf. Of dat dat... of dat je de easy way out aan het nemen is, hè.

Ann Alice: Ja. Dat is een goeie. Ja. Goeie vraag. All right. Zeg, als mensen nu willen gaan luisteren naar jouw podcast, zou je dan zeggen, begin gewoon met aflevering één, of is er eentje die er uitschiet, dat je zegt, die moet je zeker geluisterd hebben?

Anne: Ik heb mijn podcast heel bewust opgebouwd als een menukaart. Je gaat dat ook zien in de titels. Er staat altijd gewoon over dit en dat en dat. En dan de volgende aflevering over dit en dat en dat. Zodat je voor jezelf kunt voelen wat je aanspreekt. Ik wil naar deze aflevering luisteren. Voilà. Klik daar dan op en ga luisteren. Anderzijds vind ik het wel zelf heel mooi als je dan zelf interesse vooral ook hebt in Waarom podcastt iemand? Hoe podcastt die persoon? Dan komt al het vervolgende stukje. Wat is het verloop en welke potentiële groei zou je daarbij kunnen zien? Als dat uw intentie van luisteren zou zijn, dan is het wel waardevol om vanaf 1 te luisteren, omdat je dan ook gaat merken hoe ik als woost gaandeweg ben veranderd. En dat is wel fijn. Mochten we vanuit de leerende bril willen kijken, denk ik. Ik blijf het wel een hele leuke vinden dat aflevering 1 de turning table aflevering is. Persoonlijk. En om de vraag te beantwoorden van welke springt eruit, dat is vooral bij mijzelf, welke springt eruit bij mijzelf. Ik geniet van elke aflevering heel sterk. Maar als ik erbij stilsta, ja, ik denk dat ik er straks al maar verwezen heb die met Jan Verkamme. Maar er was ook een aflevering, ook in seizoen drie, denk ik, dat hij zat. Nee, in seizoen twee. Aflevering zes of zeven was met Stef De Vos. En dat is iemand, ongetwijfeld, een zeer onbekend leider voor quasi iedereen. Ik heb hem ook via via in mijn netwerk. Maar dat is een man met een wijsheid die ik fantastisch vind, waardoor dat wij over dingen hebben kunnen praten die niet standaard zijn, maar die wel aanleunen bij mijn boek. Die rond die ook heel veel niet per se kennis, misschien ook wel kennis, maar zo naar quantum fysica en dergelijke kijkt. Maar dat op zo'n menselijke manier, en wat kunnen wij daar als mens uit leren? magnetisch leiderschap leunt ook aan bij kwantumfysica en waar we van de natuurkunde kunnen gaan leren. En daar zijn gespreksonderwerpen de revue gepasseerd, waar ik daarna echt zo zelf een beetje van mijn melk was. Dus dat vond ik een hele leuke aflevering. En er is er ook een hele mooie, zo wat meer kwetsbare ook, met Angelique van Gils. van Pursuit Femme. Die zit in seizoen 1. En het leuke in die aflevering is dat je daar gaat horen hoe ze kiest voor het feit dat ze wel een boek zou willen gaan schrijven. Dat was bij wijze van spreken een primeur op mijn podcast, maar dat was vooral ook voor zichzelf. Dat zaadje voelen van ja, ik wil eigenlijk een boek gaan schrijven. En dat boek is ondertussen, vandaag de dag, niet meer zo ver weg, want ze vertelt

00:45:00

Anne: het aan heel veel verschillende mensen. Ik ben aan het schrijven en een boek gaat komen, en misschien is Marthe, zou je zeggen, zwanger van haar boek. En daarom vind ik dat ook een fantastisch mooie aflevering, maar ook door de kwetsbaarheid in die aflevering.

Ann Alice: Ja, heel mooi als er zo zaadjes geplant worden in zo'n podcastgesprek en als je dan later ook kan meenog volgen hoe dat dan verder evolueert en ook echt gaat gebeuren.

Anne: Ja, dat is echt heel, heel waardevol.

Ann Alice: Goed, dan zijn wij al op het einde van het gesprek. En dan heb ik nog één vraag voor jou, want jij zit hier dankzij Marten, die ook uitgeefster is van jouw boek en co-creator, zei je het heel mooi in ons vorige gesprek. Wie wil jij nomineren als gast voor een YDU-podcast?

Anne: Ik weet niet of ze op dit moment nog aan het podcasten is, want ze is verhuisd naar Zweden. Maar Anke Turelings... Die is al geweest. Is ze al geweest? Ja, ze heeft al zoveel opnames.

Ann Alice: Ja, en ze was helemaal in het begin, dus dat is al even geleden.

Anne: Ja, en dat is gewoon een mooie, magische podcast om naar te luisteren. Ja, dan neem ik voor mezelf een keer aan het volgen. Ik vind het al spannend om nog namen te noemen. Heb je Karen van der Aal uitgenodigd?

Ann Alice: Nee, die nog niet.

Anne: Die heeft... Dat is de founder van First Floor. Dat is het mooie, denk ik, ook aan het verhaal. heeft al een podcast met x aantal seizoenen en heeft recent ook een stukje door het ontvlammen van het opnieuw het vlammetje met podcast te voelen van de gasten zijn op mijn podcast is die terugbegonnen met podcasten en dat zijn super waardevolle afleveringen heel ja gaat ook voorbij aan heel veel taboes, generatie-denken, werkvloers, troubles, waar dat eigenlijk gewoon over moet worden gesproken en waar meer leiderschap in mag worden genomen. En Karen is iemand die daar via haar podcast onder meer wat barricadewerk op wil doen. En vandaar, ja, met zekerheid iemand die jij dan als waardevolle gast zult kunnen ervaren.

Ann Alice: Oké, zoveel synchroniciteit hier. Volgens mij ben ik op LinkedIn niet geconnecteerd met haar, maar ik heb wel deze morgen haar naam zien voorbijkomen in mijn feed.

Anne: Kijk, voilà. Dat zijn dus... Fantastisch, vind ik. Het interesse... bubbeltje gevoelde bij jezelf als je die naam zag passeren? Of was dat gewoon een naam klagen?

Ann Alice: Nee, nee, nee, want anders zou ik hem zelfs al niet meer weten, denk ik. Voilà.

Anne: Dat is zo die light pulse. Vandaar mijn magnetisch leiderschap. Daar schrijf ik ook regeld over gevoel. Dat is soms trekken aan je. Je kunt jezelf aangetrokken voelen tot iets specifiek. Die energie kan echt spreken met u. Maar je moet bereid zijn om hem te durven voelen en te durven volgen ook wel. Want soms... En nu heb jij de naam van Karen een stuk voelen trekken. Maak even de assumptie dat dat heel veilig kan voelen nog. Maar ik heb dat bijvoorbeeld met mijn boek gehad met Annelies Verlinde, de minister. En ik voel echt heel sterk, ik heb naar haar uit te rijken hierover. Daar komt dus morgen de podcast-aflevering mee. Dus dat is wel even... Deze aflevering.

Ann Alice: Live komt aan mensen die al luisteren.

Anne: Mensen die al luisteren. Maar in mijn hoofd ging direct wel zo'n heel gedachtencircus aan van... Maar ja, ik kan dat wel. En dat is wel de minister. Maar die pool was zo duidelijk dat ik toch zoiets had van... Ja, en why not? Misschien is dat ook een mooie om mij af te ronden in deze aan... Why do you podcast? Why not?

Ann Alice: Inderdaad. Ja, dat is... Ja, waarom niet? Dan moet je mij niet vragen. Ik zit al ondertussen aan vier podcasts die ik gemaakt heb. Twee daarvan

00:50:00

Ann Alice: staan nog online, maar daar doe ik niet meer mee verder. En een podcast van een klant waar ik nu host van ben. En dan nog al die andere podcasts van klanten die ik meemaak. Mij moet je het niet vragen, waarom niet? Of waarom wel?

Anne: Ik ben wel heel benieuwd naar je aflevering 200, waar je dan ook nog eens extra gaat uitzien. Waarom wel?

Ann Alice: Ik heb het gedaan als afsluiting van mijn eerste reeks, aflevering 45 was dat. En dan heb ik het, aflevering 150, maar dan heb ik het in het Engels gedaan, omdat ik ondertussen ook al een aantal Engelstalige gasten heb gehad in de reeks. En omdat ik zag ook in mijn luistercijfers dat ik toch ook wel heel veel luisteraars dus heb in US en UK. Dus ik dacht, oké, ik ga die nog eens in het Engels doen dan. Maar ik kijk ook wel inderdaad wegelmatig terug opnieuw, van klopt alles nog? Dat ook, mijn klanten ook, trouwens. Klopt alles nog? Kloppen mijn doelen nog? Voelen die nog goed? Wat moet ik bijsturen? Wat kan er anders, wat kan er beter? Dus dan is dat ook wel een gelegenheid om nog eens een aflevering op te nemen over waarom ik podcast. Want dat kan ook wel eens veranderen, natuurlijk.

Anne: Nou ja, dat is iets wat Marte geregeld al besproken heeft. Soms ontpopten een stukje. In wat je doet. Het wordt scherper of je kiest ook voor bepaalde dingen los te laten. Dus ik noem dat naar Marte toe altijd. Ik heb het gevoel dat ik weer aan het ontpoppen ben.

Ann Alice: Ja, dat is mooi. Oké, goed. Dankjewel, Ann. En op nog een paar mooie ontspoppingen dan.

Anne: Ja, ja. Ik wens u ook tot anders. Voor de komende tijd een superaangenaam gesprek.

Ann Alice: Met veel plezier. Dankjewel.